Sinterklaas vertelt

Er gaan over mijn bestaan vele verhalen. Ik ben inmiddels zo oud dat ik zelf ook niet meer weet hoe het vroeger allemaal precies is gegaan.

Wat ik nog wel weet is dit:

Heel, heel, heel lang geleden werd ik geboren. Dat was in het plaatsje Myra, dat ligt in het land dat we nu kennen als Turkije. Als zoon van een bisschop was ik voorbestemd om ook het geloof in god aan de mensen over te brengen. Mijn familie en de kerk waren erg rijk. Het was de bedoeling dat ik bisschop zou worden en ik ging dan ook naar de bisschoppenschool. Toen ik eenmaal volwassen was, ben ik zelfs aartsbisschop geworden.

Het was een tijd waarin nog niemand had gehoord van slavernij, maar er waren wel mensen die als slaaf werden behandeld. Een slaaf is iemand die gedwongen wordt om te werken, zonder er betaald voor te krijgen.
Het was ook in die tijd dat, althans zo herinner ik mij dat, ik een groep donkere mensen heb bevrijd van onbetaald werk doen voor rijke mensen.

Hierdoor werd ik door die rijke mensen, die bijna allemaal niet geloofden, gedwongen om te verhuizen. Hierdoor kwam ik via verschillende landen terecht op een plek dat tegenwoordig Spanje heet. In Spanje ben ik gaan wonen in een plaatsje dat tegenwoordig beter bekend is als grote stad. Deze stad heet nu Madrid.

De donkere mensen waren Moren. Ik heb deze Moren betaald werk aangeboden. In het begin hebben zij voor mij oud speelgoed opgeknapt. Dat speelgoed brachten wij met kerst naar de kinderen, vooral kinderen die in kindertehuizen leefden. Daarom noemde men mij vadertje Kerst. Deze Moren, hebben dit altijd uit eigen wil gedaan en werden er goed voor betaald. In de loop van de tijd verlieten steeds meer Moren mij omdat ze te oud werden. Hierdoor heb ik andere mensen moeten aannemen om voor mij te werken. Deze mensen repareerden niet alleen speelgoed ze kochten het ook voor me.

In de loop van de jaren werden de kindertehuizen gesloten. Het was toen dat ik besloot om alle kinderen te verrassen, ook bij hen thuis. Ook de deuren van de woningen werden meer en meer op slot gedaan. Dus door de voordeur konden wij de cadeaus niet brengen. Ook de schoenen vullen kon niet meer door de voordeur.

Deze mensen brachten de cadeaus en schoenverrassingen bij alle kinderen thuis, vooral als ze sliepen.

Dit deden ze door, door de schoorsteen naar binnen te gaan Ook het verlaten van de huizen moesten ze doen via de schoorsteen. Hierdoor werden zij helemaal zwart. Sinds wanneer en waarom deze helpers tegenwoordig pieten heten weet niemand meer. Ook weet niemand meer wie de naam Piet voor mijn helpers heeft bedacht. Misschien de kinderen zelf wel omdat ze piet een mooie naam vonden.

Doordat ik zoveel vreugde bracht bij de mensen en vooral kinderen thuis. Maar ook omdat ik mensen betaalde om voor mij te werken werd ik uiteindelijk Heilig verklaard. Door deze heiligverklaring mocht ik mijzelf SINT noemen. Vandaar dat mij naam voluit Sint-Nicolaas van Myra is. Omdat jullie kinderen het fijn vonden werd dat SINTERKLAAS.

Uiteindelijk hebben al mijn pieten, naast piet ook andere namen gekregen. Zo kennen we de hoofdpiet, de agendapiet, de huispiet en nog veel meer pieten. Dit zodat jullie weten om welke piet het gaat maar ook zodat iedereen weet welke functie een bepaalde piet heeft. De belangrijkste pieten voor mij zijn toch nog altijd piet Ballo en piet Calvo. Waarom piet Ballo en piet Calvo zo heten kun je lezen op deze site waar zij zichzelf voorstellen.

Doordat er in de loop van de jaren steeds minder huizen kwamen met echte schoorstenen, hebben mijn pieten andere manieren gevonden om bij jullie kinderen binnen te komen. Omdat ze minder en minder door de schoorsteen moeten zie je dat veel van mijn pieten hun hele donkere kleur kwijtraken. Dit jaar zullen jullie dat niet zien bij piet Ballo en piet Calvo omdat zij nog steeds door de schoorstenen gaan, waar dat kan. Maar in de loop van de jaren zullen jullie ook zien dat piet Ballo en piet Calvo steeds minder donker worden.

Alles wat ik doe, samen met mijn pieten, is uit liefde voor mensen en vooral kinderen. Tegenwoordig breng ik al het lekkers en de cadeaus in de weken voor en op mijn verjaardag en niet meer met kerst. Dat heeft verschillende redenen, maar daar ga ik me nu niet over uitlaten.

Wil je foto’s zien van hoe ik er vroeger uitzag en hoe ik was als klein kind? Deze staan allemaal in mijn grote boek.

Als ik bij je thuis op bezoek kom, vraag er dan naar. Dan zal ik je de foto’s laten zien!

Lieve mensen en kinderen, tot heel snel weer, met Heilige groetjes,

Sint-Nicolaas
Dag dag